एउटा गजल
उनि मेरो मनमा बास बसेदेखि, मनै रसिलो भो
बसन्तमा पाउला पलाए, कोइली कराए बनै रसिलो भो
यथार्थ र वास्तविक कुरा गर्छिन उनि, कहिलै ढाटदिनन्
सधै उनको मेरो सम्बन्धमा कुरा गर्दा, तनै रसिलो भो
छटपटीमा सधै उनी, खेप्नु दुख खेपी राछिन्
आफ्नै लाग्न थालेको छ, प्रेरणा दिदा जनै रसिलो भो
खराब छ यो सबै दुनिया, केही बोल्दिनन अगाडी उनी
निसास्सियको छु निस्पट्टमा, उनकै सम्झनाले पनै रसिलो भो
उनि मेरो मनमा बास बसेदेखि, मनै रसिलो भो
बसन्तमा पाउला पलाए, कोइली कराए बनै रसिलो भो
रमेश श्रमिक दवाडी २०७०-१२- ५ गते, बुधबार
उनि मेरो मनमा बास बसेदेखि, मनै रसिलो भो
बसन्तमा पाउला पलाए, कोइली कराए बनै रसिलो भो
यथार्थ र वास्तविक कुरा गर्छिन उनि, कहिलै ढाटदिनन्
सधै उनको मेरो सम्बन्धमा कुरा गर्दा, तनै रसिलो भो
छटपटीमा सधै उनी, खेप्नु दुख खेपी राछिन्
आफ्नै लाग्न थालेको छ, प्रेरणा दिदा जनै रसिलो भो
खराब छ यो सबै दुनिया, केही बोल्दिनन अगाडी उनी
निसास्सियको छु निस्पट्टमा, उनकै सम्झनाले पनै रसिलो भो
उनि मेरो मनमा बास बसेदेखि, मनै रसिलो भो
बसन्तमा पाउला पलाए, कोइली कराए बनै रसिलो भो
रमेश श्रमिक दवाडी २०७०-१२- ५ गते, बुधबार
No comments:
Post a Comment