कविताको सीर्सक: गरिबको जीवन

रमेश श्रमिक

8 hours ago · Edited

कविताको सीर्सक: गरिबको जीवन



गरिब गयो त्यो डाडा पारी
घास काट्न भिरैमा
थाकेको जिऊ, घासको भारी
नाम्लो छ सिरैम

बिचरो हिड्छ, अक्करै अक्कर 
ज्यान माया मारेर
लागेको भोक मेटेको हुन्छ
पटुका कसेर

घरमा आइ बिसाइ भारी
टुसुक्क बस्यो, पसिना पुछेर
आखाको आसु थामेको हुन्छ
बिगतलाई सम्झेर

बाबालाइ देखि ति साना बालक
आऊचन हुरुरु
काखमा बसी भोक लाग्यो
भनि रुञ्चन धुरुरु

नरोओ बाबु, नरोओ नानी
गाऊबाट चामल खोजेर ल्यौचु
पकाई भात दुधको साथ
Timilaai खुवाउचु

भनेर फकाई, नमानी थकाई
अन्नको खोजीमा
थिएन दाम एक रूप्या सम्म
फाटेको गोजीमा

पाउदैन चामल एक माना सम्म
रोएर आउच
दुहेर गाई, तताई दूध
फकाई खुवौच

हे दैब आज गरिब पारी
जन्मायौ तिमीले
गरिबले गर्ने श्रमको मूल्य
पायनम हामीले

गरिब सधै श्रम गर्छ
पटुका कसेर
गरिबको श्रम सामन्ती खाने
पलेटी कसेर दैब पलेटी कसेर

Copyright@rameshsramik 2070/10/26